– Do wykonywania ćwiczenia przystępujemy wyłącznie przy dobrze rozgrzanych i rozciągniętych mięśniach i stawach, ze wróceniem szczególnej uwagi na mięśnie główne i współpracujące oraz na dolny odcinek kręgosłupa, stawy barkowe, łokciowe, nadgarstkowe i kolanowe. – Ciężar sztangi powinien być tak dobrany, aby nie utrudniał wykonywania powtórzeń w pełnym zakresie ruchów i nie zmuszał nas do wyginania dolnego odcinka grzbietu w tzw. koci grzbiet – Rozstawienie dłoni na gryfie sztangi symetryczne – Przez cały czas trwania ćwiczenia tułów utrzymujemy w naturalnej krzywiźnie kręgosłupa – Ruchy wykonujemy od pełnego rozciągnięcia mięśni najszerszych grzbietu do zetknięcia się gryfu sztangi z brzuchem – Nie opuszczamy sztangi ponad pełne rozciągnięcie mięśni najszerszych grzbietu. – Ruchy opuszczania sztangi wykonujemy wolniej niż ruchy jej podciągania – Tuż przed pierwszym ruchem podciągania sztangi, oraz w trakcie każdego ruchu jej opuszczania robimy głęboki wdech i zatrzymujemy powietrze w płucach. Wypuszczamy je dopiero po przeprowadzeniu sztangi przez najtrudniejszy odcinek jej drogi w górę tzn. w końcówce tego ruchu – Zarówno w trakcie podciągania sztangi jak i jej opuszczania łokcie utrzymujemy możliwie blisko tułowia – W miarę zbliżania się sztangi do brzucha coraz mocniej wypychamy klatkę piersiową do przodu i coraz mocniej ściągamy łopatki – Przy dużym ciężarze sztangi wskazane jest zakładanie na nadgarstki i gryf sztangi specjalnych pasków mocujących – W trakcie podciągania sztangi maksymalnie ograniczamy pracę bicepsów – Przejścia z ruchu podciągania sztangi do ruchu jej opuszczania i na odwrót wykonujemy bez momentów zatrzymania – Unikamy wszelkich gwałtownych ruchów tułowiem, głównie zaś tych, które podrywają sztangę – Zaawansowani 2 lub 3 ostatnie powtórzenia w seriach mogą wykonywać metodą ruchów oszukanych. — Kulturystyka i fitness Nr 53 [3/2004] – Kalejdoskop ćwiczeń —